Rozdział X, podziękowania, życzenia i informacje :)

Witam ^^ Dziś wyjątkowo notka nad rozdziałem. W tym poście zawarłam podziękowania, informacje, życzenia i rozdział. Uff... :D

Po pierwsze: Strasznie Was kocham, wszystkich! Jesteście najlepszymi czytelnikami pod Heliosem <3333 Gdy zakładałam ten blog nie spodziewałam się, że ktoś w ogóle będzie czytał te moje wypociny, a tu proszę. Dziękuję Wam, to dla mnie wiele znaczy ^*^ Ten blog istnieje już równy miesiąc i jest na nim:

- prawie 2100 wyświetleń,

- 214 komentarzy,

- 17 postów,
- 4 obserwatorów!

Tak więc chciałabym Wam z całego serca podziękować! Jesteście wspaniali ;* ;*

Po drugie: życzenia!

Życzę Wam ciepłych, rodzinnych, niezapomnianych Świąt Wielkanocnych w miłej atmosferze :)

Dużo prezentów, smacznego jajka i potraw, kolorowych pisanek, wesołego Alleluja!

A teraz rozdział (krótki, ale nie miałam zbytnio czasu - za to jest więcej akcji ) ^-^ Następny we wtorek :D Są święta, więc jako prezent oszczędźcie mi życie ;)

○○○

Lecieli w ciemność, Percy bezwiednie chwycił Victorię za rękę. Czuł rosnące ciśnienie, napór powietrza. To mogło oznaczać tylko jedno - byli coraz bliżej powierzchni. Radość tak rozpierała syna Posejdona, że aż zabrakło mu powietrza w płucach. "Zobaczę Annabeth, nareszcie!" - krzyczał w myślach. Podróż dłużyła mu się niemiłosiernie. W końcu przebili skorupę ziemską i wyskoczyli w powietrze z zawrotną prędkością. 

Percy upadł twarzą w glebę. Podparł się chwiejnie na łokciach i rozejrzał dookoła. Z zadowoleniem odnotował, że stoi, a właściwie leży przed znajomym wzgórzem. Słyszał ryk smoka Peleusa, który pilnował Złotego Runa. Na jego twarzy zajaśniał uśmiech. Nagle za sobą usłyszał cichy jęk. Natychmiast zerwał się na równe nogi i pomógł półprzytomnej córce Nike wstać. Chwiejnym krokiem ruszyli w stronę wysokiej sosny, wybijającej się ponad inne. Obok niej leżał zwinięty w kłębek Strażnik i chrapał. Percy spojrzał z czułością na zwierzę, po czym przeniósł wzrok na widok rozciągający się poniżej wzgórza. Spoglądał na Obóz Herosów.
- Jesteśmy w domu, Vic - szepnął.
Dziewczyna spojrzała na niego zdumiona.
- Gdzie jesteśmy?
- Na Long Island, w Obozie Herosów. Szkolimy tu półbogów do walki z potworami i...
- nie dokończył, napotykając jej pytający wzrok - A zresztą. Chejron wszystko ci wytłumaczy.
Wziął ją pod ramię i ruszył ku dolinie. Oczami wyobraźni próbował zobaczyć reakcję Ann. "Czy rzuci mi się na ramiona i pocałuje, czy może nie będzie chciała mnie znać? A może ma nowego chłopaka?" tej ostatniej możliwości najbardziej się obawiał. Szedł tak, pogrążony w rozmyślaniach, gdy nagle usłyszał donośny dźwięk konchy.
- Zauważyli nas, musimy podejść bliżej! - rzucił w stronę Victorii, po czym puścił się biegem, wlokąc za sobą przerażoną córkę bogini zwycięstwa.
Już po przekroczeniu magicznej bariery chroniącej obozowisko, usłyszał wrzaski. Ludzie wiwatowali, krzyczeki z radości. Percy nie do końca rozumiał, dlaczego tak się cieszą na jego widok, ale ze łzami w oczach wkroczył w rozentuzjazmowany tłum. Zaczęły się powitania, uściski, płacz. Syn Posejdona cały czas usilnie próbował odszukać wzrokiem Annabeth, lecz bez skutku. Z westchnieniem powrócił do wymieniania uprzejmości z Willem Solace, synem Apolla.
***
Córka Ateny siedziała w domku swojej matki i przeszukiwała laptop, który podarował jej Dedal, podczas wizyty w Labiryncie. W pewnej chwili do szóstki wpadła zdyszana Clarisse.
- Annabeth! Wszędzie cię szukałam!
Opadła na krzesło, wyczerpana. Zdumiona Ann zatrzasnęła urządzenie i podała przyjaciółce szklankę wody. Córka boga wojny opróżniła zawartość naczynia duszkiem. Po chwili, gdy już udało jej się złapać oddech, wycharczała:
- Percy wrócił.
Serce Annabeth wykonało serię radosnych skoków. Ze łzami wzruszenia cisnącymi się do oczu, wybiegła z domku z prędkością światła, nie zważając na żałosne protesty Clarisse. Rozejrzała się i ujrzała wielkie zbiorowisko u wejścia do Obozu. Popędziła w tę stronę, oddychając zebranych wokoło obozowiczów na boki. Podbiegła do jej chłopaka stojącego wśród tłumu i rzuciła mu się w ramiona. Puściła wodze emocji i wybuchła płaczem.
- Wróciłeś, Glonomóżdżku. Tak bardzo tęskniłam.
I złożyła na jego ustach namiętny i pełen nostalgii pocałunek. Percy odwzajemnił pieszczotę, a gdy już oderwali się od siebie, przytulił dziewczynę
- Ja też, Annabeth. Kocham Cię.
Córka Ateny rzuciła mu czułe spojrzenie, po czym ruchem ręki otarła policzek z małych, słonych kropelek. Dopiero po dłuższej chwili zauważyła stojącą na uboczu Victorię.
- Percy? - spytała drżącym głosem - Kto to jest?
Zanim lekko zmieszany chłopak zdołał udzielić odpowiedzi, odezwała się córka Nike.
- Jestem Victoria Blow, córka Nike. To znaczy... tak przynajmniej powiedział mi Pan Hades. Odkąd się urodziłam, byłam w podziemiu. Jestem tu nowa.
Annabeth zachowała poważną minę, ale w duchu odetchnęła z ulgą. Chwyciła Percy'ego za rękę i poprowadziła do pawilonu jadalnego.
Szli, opowiadając sobie o tym, co działo się podczas ich rozłąki. Syn Posejdona opowiadał o jakże uroczym pobycie w królestwie wuja, a Annabeth o obozowym życiu. Po drodze spotkali jeszcze wiele osób, które witamy się z chłopakiem, ale nie zatrzymywali się na dłużej. W końcu doszli do celu. W pawilonie zgromadzili się już wszyscy herosi, włącznie z Chejronem i Panem D. Percy odprowadził Ann do stolika Ateny, a sam usiadł w samotności przy stolika ojca. Zerknął na przerażoną Vic, stojącą obok Chejrona na środku i uśmiechnął się do niej pocieszająco.
- Witam Was, drodzy obozowicze - zaczął Chejron - Jak pewnie wszyscy wiecie, powrócił do nas z Podziemia Percy Jackson, niedawno uważany za zmarłego.
Rozległy się głośne oklaski, a ja wstałem i pomachałem wszystkim ręką na przywitanie.
- No dobrze, na witanie znajdziemy czas później. A teraz chciałbym Wam serdecznie przedstawić nową obozowiczkę - tu praktycznie wypchnął skamieniałą ze strachu dziewczynę tak, aby było ją widać - Na imię ma Victoria i jest córką...
Nagle, przez pawilon przetoczył się krzyk. Wszyscy spojrzeli na nową. Percy, początkowo nei rozumiejąc, co się dzieje, teraz sam wydał z siebie zduszony okrzyk. Ponad głową Victorii wirowała, blednąca już, krowa. Syn Posejdona wymienił ze swoją dziewczyną przerażone spojrzenie.
- Hera? - powiedział ktoś z obozowiczów - Ale... to niemożliwe!
+++
Na koniec jeszcze podziękowania dla komentujących ♥
× Julie Jackson,
× Aria Pl,
× Paula córka Posejdona,
× Weronika Purchala,
× Córka Zeusa,
× Kochany Anonimek,
× A,
× Milka,
 × Wszystkie inne anonimy.
Jeżeli kogoś nie wymieniłam, pisać :)
DZIĘKUJĘ (PO RAZ SETNY), ŻE JESTEŚCIE ZE MNĄ, WSPIERACIE MNIE I MOTYWUJECIE!! ;*